فهرست مطالب

خون - سال چهارم شماره 2 (پیاپی 14، تابستان 1386)

فصلنامه خون
سال چهارم شماره 2 (پیاپی 14، تابستان 1386)

  • 85 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1386/07/01
  • تعداد عناوین: 10
|
  • هایده جوادزاده شهشهانی، محمد طاهر یاوری صفحه 87
    سابقه و هدف پاهدای خون در بیشتر موارد بدون هیچ گونه عارضه ای انجام می پذیرد. اما در تعداد محدودی از اهداکنندگان منجر به بروز عوارضی می گردد. تحقیقات نشان داده اند که عوارض جانبی اهدای خون بر بازگشت اهداکننده برای اهدای خون مجدد و جذب اهداکنندگان اثر منفی داشته است. هدف از این مطالعه بررسی واکنش های وازووگال و آسیب های ناحیه بازوی اهداکنندگان در هنگام اهدای خون و تا مدتی پس از آن بود.
    مواد وروش ها این مطالعه مقطعی در پایگاه انتقال خون یزد از شهریور 1384 تا دی ماه 1385 انجام گرفت. 1000 اهداکننده به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و از نظر بروز واکنش های وازووگال در هنگام اهدای خون، تا یک ساعت پس از اتمام خون گیری توسط پزشک بررسی شدند. اهداکنندگان سه هفته پس از اهدای خون از نظر بروز آسیب ناحیه بازوی خونگیری مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده ها در پرسشنامه ثبت و با استفاده از آزمایش های مجذور کا(Chi-square)، دقیق فیشر(fisher exact test)، Anova و T-test تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها فراوانی واکنش های وازووگال 2% با فاصله اطمینان 95% (1/1 تا 9/2 درصد) بود. شایع ترین یافته های ناحیه بازو درد در محل خونگیری(2/8%) و کبودی(7%) بودند. فراوانی هماتوم 4/1% بود و شکایات حسی(7/0%) کمترین فراوانی را داشتند که در مدت یک هفته بهبود می یافتند. شیوع واکنش های وازووگال در اهداکنندگان جوان، بار اول و کم وزن بیشتر بود. بروز عوارض محل خونگیری با جنس و وضعیت اهدا ارتباط معنی داری نداشت.
    نتیجه گیری عوارض جانبی اهدای خون در این مطالعه کمتر از سایر مطالعات بود که می تواند به دلیل انتخاب صحیح اهداکنندگان توسط پزشک و وجود کارکنان آموزش دیده و ماهر جهت انجام خونگیری و مراقبت از اهداکنندگان حین اهدای خون باشد.
    کلیدواژگان: عوارض جانبی، اهدای خون، آسیب بازو
  • بیژن کیخایی، فاخر رحیم، خدامراد زندیان، محمد پدرام صفحه 95
    سابقه و هدف کم خونی فقر آهن و بتاتالاسمی مینور جزو شایع ترین اشکال کم خونی میکروسیتیک می باشند. شاخص های تمیز دهنده بر اساس شمارش گلبول قرمز و شاخص های خونی جهت افتراق سریع و مطمئن بین بتا تالاسمی مینور و کم خونی فقر آهن وجود دارند. در این مطالعه بعضی از این شاخص ها بررسی شده اند.
    مواد وروش ها مطالعه انجام شده از نوع توصیفی بود. در این مطالعه 10 شاخص متفاوت تمیزدهنده کم خونی فقر آهن و بتا تالاسمی مینور شامل منتزر، انگلند و فریزر، سری و استاو، گرین و کینگ، شاین ولال، شمارش گلبول های قرمز، وسعت انتشار گلبول قرمز، شاخص وسعت انتشار گلبول قرمز، تراکم متوسط هموگلوبین سلول و تراکم متوسط هموگلوبین در لیتر خون در 173 بیمار با تشخیص کم خونی فقر آهن و 150 بیمار با تشخیص بتا تالاسمی مینور محاسبه شده است. هم چنین برای 8 شاخص اول مقادیر قابل قبول موجود را در نظر گرفته و برای دو شاخص باقی مانده به منظور به دست آوردن مقادیر مذکور، میزان میانگین و میانه در 85 فرد طبیعی شامل 45 فرد بالغ و 40 کودک محاسبه شده است. بیماران مذکور جهت مطالعه به دو رده سنی 1 تا 10 ساله و 10 تا 57 ساله تقسیم شدند، با در نظر گرفتن این شاخص ها تعداد بیمارانی که به درستی تشخیص داده شده بودند مشخص شد. جهت تحلیل نتایج از نرم افزار 5/11 SPSS استفاده شد.
    یافته ها خصوصیت و حساسیت هیچ کدام از شاخص ها در بیماران 10 تا 57 ساله 100% نبود ولی در بیماران 1 تا 10 ساله تنها شاخص شاین و لال خصوصیت 100% و حساسیت نزدیک به 90% نشان داد. صحت شاخص های تمیز دهنده از بیشترین به کمترین در گروه سنی زیر 10 سال به ترتیب شامل شاین و لال < شمارش گلبول قرمز < سری و استاوا < منتزر < انگلند و فریزر < گرین و کینگ < شاخص وسعت انتشار < وسعت انتشار گلبول قرمز و در گروه سنی 10 تا 57 سال به ترتیب شاخص وسعت انتشار < شمارش گلبول قرمز < منتزر < انگلند و فریز < سری واستاوا < وسعت انتشار گلبول قرمز < شاین ولال < گرین و کینگ بود و شاخص یدون در زیر 10 سال برای شاخص شاین و لال و شمارش گلبول قرمز و بالای 10 سال، شاخص وسعت انتشار و شمارش گلبول قرمز بیشترین ارزش تشخیصی را داشتند.
    نتیجه گیری هیچ کدام از شاخص های مذکور دارای خصوصیت و حساسیت کافی جهت تشخیص افتراقی بین کم خونی فقر آهن و بتا تالاسمی مینور نبود. تراکم متوسط هموگلوبین در سلول(MCHD=Mean Cell Hemoglobin Density) در هر دو گروه سنی بیماران کم خونی فقر آهن و بتا تالاسمی مینور به مقادیر طبیعی نزدیک و یا مساوی بود. ولی تراکم متوسط هموگلوبین در لیتر خون(MDHL= Mean Density of Hemoglobin per Liter) به طور مختصر در بتا تالاسمی مینور از مقادیر طبیعی بالاتر و در ابتلا به کم خونی فقر آهن کمتر بود. شمارش گلبول قرمز در زیر و بالاتر از 10 سال از نظر شاخص یدون، بیشترین صحت و اعتبار را داشت.
    کلیدواژگان: بتاتالاسمی، کم خونی فقرآهن، شاخص ها
  • محمدرضا باغبان اسلامی نژاد، لیلا تقی یار، سحر کیانی، عباس پیریایی صفحه 105
    سابقه و هدف سلول بنیادی مزانشیمی، کاندید مناسبی برای درمان انواع بیماری از جمله ترمیم ضایعات غضروف مفصلی محسوب می شود و تلاش های زیادی در جهت کاربردی کردن استفاده از این سلول ها، در حال انجام است. در همین راستا، در مطالعه حاضر سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش NMRI، در داخل ژل آلژنیت کشت شد و با تضعیف سیستم ایمنی رت، در زیر پوست آن پیوند گردید تا پتانسیل تمایز به غضروف آن در محیط in vivo بررسی شود.
    مواد و روش ها مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. در این مطالعه موش های NMRI با سن تقریبی 6-4 هفته کشته و سلول های مغز استخوان آن ها با تراکم 500 سلول در سانتی متر مربع در ظروف 6 خانه کشت شدند. با انجام دو پاساژ متوالی، جمعیت خالصی از سلول های فیبروبلاستی مزانشیمی ظاهر شد. دو میلیون سلول مزانشیمی پاساژ دو، در یک میلی لیتر محلول آلژنیت معلق شد و ژل حاوی سلول به کمک محلول کلرید کلسیم به حالت ژل در آمد و به صورت زیر پوستی به رت پیوند شد. برای اجتناب از رد پیوند، رت ها به طور روزانه داروی سایکلوسپورین دریافت کردند. 5 هفته پس از پیوند، ژل ها از محل پیوند خارج شد و از لحاظ تمایز به غضروف با روش های ایمونوسیتوشیمی(رنگ آمیزی تولوئیدن بلو)، RT-PCR و میکروسکوپ الکترونی بررسی شدند.
    یافته ها پس از پنج هفته محل پیوند به آرامی باز شد. بر روی ژل های پیوند شده بافت همبند و چربی پر از عروق خونی تشکیل شده بود. رنگ آمیزی تولوئیدن بلو برش های تهیه شده از ژل های حاوی سلول نشان داد که سلول ها در درون ژل در داخل ساختارهای شبه لاکونا واقع شده اند و مورفولوژی بیضی شکل دارند. نتایج RT-PCR نشان داد که، مارکرهای غضروفی از جمله mRNA کلاژن تیپ II (مارکر غضروف هیالین)، X (مارکر کندروسیت های هیپرتروفه در آغاز استخوان سازی) و اگریکان به میزان زیادی تولید شده است. بررسی برش های ظریف نشان داد که سلول ها دارای شبکه آندوپلاسمی خشن فراوان و متسع هستند و در خارج آن ها ماتریکس خارج سلولی رشته ای ترشح شده است.
    نتیجه گیری سلول های مزانشیمی کشت شده در داخل ژل آلژنیت، پس از پیوند زیرپوستی، به سلول های غضروف هیالین، که در آن نشانه ای از آغاز فرآیند استخوان سازی وجود دارد، تمایز می یابند
    کلیدواژگان: سلول های بنیادی مزانشیمی، آلژنیت، پیوند
  • صفحه 115
    سابقه و هدف عوارض وازووگال در 5-2 درصد اهداکنندگان اتفاق می افتد و این عوارض باعث کاهش برگشت مجدد اهداکننده جهت اهدای خون و اختلال در سیستم جمع آوری خون می شود. هدف از این مطالعه تعیین عوامل دموگرافیک مؤثر در بروز عوارض وازووگال می باشد.
    مواد وروش ها این مطالعه یک مطالعه مورد شاهدی بود که بر روی کلیه اهداکنندگان خونی که طی سال 1384 در سازمان انتقال خون شیراز اقدام به اهدای خون کرده بودند انجام شد. در این مطالعه اهداکنندگان دچار عوارض وازووگال به عنوان مورد انتخاب شدند. پرسشنامه ای که شامل عوامل مؤثر در بروز عوارض وازووگال در اهداکنندگان بود برای هرد فرد دچار عارضه پر شد و نفر قبل و بعد از وی به عنوان شاهد انتخاب شدند(500 مورد و 1000 شاهد). پرسشنامه شامل خصوصیات دموگرافیک اهداکنندگان و علایم و عوارض وازووگال بود. سپس از نرم افزار 11 SPSS و آزمون آماری کای دو برای آنالیز داده ها استفاده شد.
    یافته ها در این مطالعه میانگین سن افراد دچار عوارض وازووگال 33/9 ± 55/30 سال و متوسط وزن آن ها 3/9 ± 23/71 کیلوگرم بود. 6/72% آن ها مرد بودند که 45% اهداکننده بار اول و 55% سابقه بیشتر از یک بار اهدا داشتند. میانگین سن افرادی که دچار عارضه نشده بودند 72/4 ± 27/35 سال بود. متوسط وزن آن ها 77/12 ± 61/78 کیلوگرم بود. 3/90% آن ها مرد و 7/35% اهداکننده بار اول و 3/65% سابقه بیشتر از یک بار اهدای خون داشتند. نسبت به گروه کنترل میزان بروز عوارض وازووگال در اهداکنندگان جوان، خانم، وزن پایین و بار اول دچار خستگی، اضطراب و گرسنگی به طور معنی داری بیشتر بود(05/0 p<).
    نتیجه گیری عوارض وازووگال به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد و به نظر می رسد در افراد پرخطر، از نظر بروز عوارض باید مراقبت بیشتری انجام شود. با مراقبت بهتر اهداکنندگان می توان سلامت اهداکننده را بهبود بخشید و احتمال بازگشت مجدد اهداکننده را افزایش داد.
    کلیدواژگان: اهداکننده، عوارض وازووگال، فشار خون، ایران
  • بهزاد پوپک، علی اکبر پورفتح الله، حسین نجم آبادی، سید حسین یحیوی، یوسف مرتضوی، پروانه وثوق، شهلا انصاری صفحه 123
    سابقه و هدف بازآرایی قطعات ژنی مختلف متغیر(V)، تنوع(D)، اتصال(J) و ثابت(C) تنوع زیادی را در IgH و Ig k ایجاد می کند و منجر به تشکیل توالی های اختصاصی می گردد که برای هر سلول یا کلون خاص است. در لوسمی های لنفوبلاستی نیز بازآرایی مشابه سلول های طبیعی در ژن های IgH و Ig k ایجاد می گردد که می تواند به عنوان شاخص کلونالیتی و ارزیابی MRD مورد استفاده قرار گیرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی الگوی بازآرایی ژن های IgH، Ig k در ALL کودکان از نوع پیش سازهای B توسط PCR به منظور پی گیری MRD پس از شروع درمان می باشد.
    مواد وروش ها در مطالعه آینده نگر حاضر 183 کودک با تشخیص اولیه لوسمی حاد قبل از شروع درمان بررسی شدند. پس از ارزیابی مرفولوژی(% 41: 2 L؛ % 44: 1 L) و ایمونوفنوتیپ، تنها 140 بیمار با تشخیص B-precursor ALL برای مطالعه انتخاب شدند که 3/53% جمعیت را پسران و 7/46% را دختران(14/1: M/F) با میانگین سنی 6/63 ماه(حداقل: 6 ماه و حداکثر 156 ماه) ابتلا تشکیل می دادند. سلول های تک هسته ای که بلاست ها را نیز شامل می شد در زمان تشخیص، روز 14، روز 28(انتهای درمان القایی)، 45 روز تا 3 ماه، 3 تا 6 ماه و 6 تا 12 ماه پس از شروع درمان بیماران پس از ارزیابی مرفولوژی با گرادیان غلظتی جدا شدند. پس از استخراج DNA، آزمایش PCR به منظور تکثیر منطقه خیلی متغیر ژن IgH (CDR-3 & 1) و Ig k (V k I-IV/ Kde) با استفاده از آغازگرهای مشترک انجام شد. محصولات PCR پس از آنالیز هترودوپلکس و الکتروفورز بر روی ژل پلی آکریلامید و رنگ آمیزی نقره مورد بررسی قرار گرفته و پس از تعیین توالی جهت تایید با توالی های مشابه در بانک ژنی مقایسه شدند. آنالیز آماری با برنامه نرم افزاری 5/11 SPSS انجام شد.
    یافته ها 114 نفر(5/90%) از بیماران دارای بازآرایی کلونال در ژن IgH با استفاده از آغازگرهای مشترک نواحی CDR-III و CDR-I بودند(منوکلونال 8/57%، بای کلونال 9/34% و اولیگوکلونال 5/5%). الگوی کلونال Ig k -Kde در 59(67%) بیمار از موارد BP-ALL وجود داشت(10% بای کلونال). با توجه به ارزیابی مرفولوژی معمول حدود 92% از بیماران در فازهای ارزیابی شده در رمیسیون کامل بودند. MRD مثبت با استفاده از بازآرایی های ژنی از بیش از 90%، به 20% با درمان در فازهای مختلف تعریف شده کاهش پیدا کرد. از چهار بیماری که در زمان پیگیری عود کردند 3 نفر MRD مثبت بوده و به جز یک بیمار همگی در رمیسیون کامل بالینی بودند.
    نتیجه گیری الگوی بازآرایی ژنی و مثبت شدن MRD در فازهای پس از درمان قابل مقایسه با موارد گزارش شده قبلی یا بیشتر از آن است و این اختلاف به دلیل اختلاف در روش، DNA و شاخص های مورد ارزیابی است. با توجه به نتایج حاصل می توان از این شاخص ها در تشخیص کلونالیتی و ارزیابی MRD استفاده کرد.
    کلیدواژگان: بازآرایی ژن ها، حداقل بیماری باقیمانده، لوسمی لنفوبلاستی حاد
  • بشیر حاجی بیگی، زهره عطارچی، سعید بهاءلو هوره، شروین آثاری، علی عباسیان صفحه 137
    سابقه و هدف نظارت بر روند انتقال خون در بیمارستان ها بر عهده کمیته های انتقال خون بیمارستانی می باشد. این کمیته ها با پایش فعالیت های مربوط به انتقال خون در بیمارستان ها می توانند با جلوگیری از به هدر رفتن خون، موجب صرفه جویی مالی و زمانی شوند. مطالعه حاضر با هدف بررسی عملکرد کمیته های انتقال خون بیمارستانی شهر تهران در سال 1384 انجام شد.
    مواد و روش ها در مطالعه گذشته نگر حاضر، 46 گزارش از 13 بیمارستان شهر تهران(9 بیمارستان دولتی و 4 بیمارستان خصوصی) در سال 1384 که به سازمان انتقال خون تهران ارسال شده بود به صورت سرشماری بررسی شد. تمامی گزارش های کمیته های انتقال خون بیمارستانی از نظر وظایف تعیین شده توسط آیین نامه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مورد بررسی قرار گرفتند. این وظایف به صورت زیر دسته بندی شد: 1)گزارش عواض تزریق خون، 2) گزارش آمار موارد تزریق خون، 3) گزارش آمار خون های درخواست شده از بخش های مختلف بیمارستان، 4) گزارش علل و اندیکاسیون های تزریق خون، 5) گزارش برنامه های آموزشی و 6) بررسی مشکلات پرسنلی و تجهیزات بانک خون. تجزیه و تحلیل آماری یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری کای دو(Chi-square) انجام شد.
    یافته ها بیشترین و کمترین گزارش دهی به ترتیب مربوط به گزارش عوارض تزریق خون(77%) و گزارش علل و موارد تزریق خون(23%) بود. حداقل و حداکثر فراوانی نسبی انجام وظایف کمیته ها برای کل بیمارستان ها، بیمارستان های دولتی و خصوصی به ترتیب 77%-23%، 78%-33% و 75%-0% بود. اگر چه گزارش انجام وظایف کمیته ها در بیمارستان های دولتی در مقایسه با بیمارستان های خصوصی مناسب تر بود، اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. نسبت خون های کراس مچ شده به خون های تزریق شده تنها در یک بیماستان قابل محاسبه بود(05/3).
    نتیجه گیری این مطالعه وضعیت گزارش های عملکرد کمیته های انتقال خون بیمارستانی تهران در سال 1384 را نامطلوب گزارش می کند. این وضعیت در بیمارستان های خصوصی در مقایسه با بیمارستان های دولتی نامناسب تر می باشد. توجه بیشتر به گزارش علل و موارد تزریق خون توسط این کمیته ها ضروری به نظر می رسد. هم چنین با توجه به اهمیت نسبت خون های کراس مچ شده به خون های تزریق شده در ارزیابی عملکرد بیمارستان ها، اختصاص بخشی از گزارش این کمیته ها به این نسبت لازم به نظر می رسد.
    کلیدواژگان: بررسی عملکرد، انتقال خون، وظایف، گروه بندی و کراس مچ خون، ایران
  • صمد ندری، مسعود سلیمانی صفحه 143
    سابقه و هدف جداسازی و تخلیص سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs) موش از طریق روش چسبیدن به ظرف کشت پلاستیک، به علت رشد ناخواسته سلول های خونی و غیر مزانشیمی بسیار مشکل است. در این مطالعه، جمعیت هموژن از سلول های بنیادی مزانشیمی CD34+ با روش انتخاب ایمنی مثبت(Positive immunoselection) از مغز استخوان موش جداسازی شده است.
    مواد وروش ها مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. پس از نخاعی کردن موش های نژاد C57B1/6، سلول های مغز استخوان آن ها آسپیره و با دانه های آهن ربایی متصل به آنتی بادی ضد CD34 انکوبه گردید. بعد از انتخاب ایمنی مثبت، بخشی از سلول ها برای بررسی درصد بیان مارکر CD34 با دستگاه فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفتند و مابقی کشت گردیدند. 24 ساعت پس از کشت، سلول های غیر چسبان که عمدتا سلول های بنیادی خون ساز بودند، از طریق شستشو حذف شدند و سلول های چسبیده به ظرف کشت پلاستیک از نظر وجود مارکرهای سطحی(CD11b and CD45، CD34، Vcam-1، Sca-1، CD44) مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور اثبات ماهیت مزانشیمی، از آزمایش تمایز به استخوان و چربی استفاده شد.
    یافته ها یک هفته پس از کشت اولیه، جمعیت خالصی از سلول های CD34+ شبه فیبروبلاست به دست آمد. در این سلول ها مارکرهای CD34، Sca-1، CD44 و Vcam-1 بیان شد اما CD11b و CD45 بیان نشد. در این سلول ها ژن های تمایز به استخوان(استئوکالسین، استئوپنتین و گیرنده هورمون پاراتیروئید) و چربی(لیپوپروتئین لیپاز و آدیپسین) بیان شدند.
    نتیجه گیری از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که با استفاده از این روش امکان تخلیص سلول های بنیادی مزانشیمی با کارایی بالا از مغز استخوان موش نژاد C57B1/6 وجود دارد. سلول های CD34+ مغز استخوان موش C57/B16 با توانایی چسبیدن به ظرف کشت پلاستیک و تمایز به دودمان های اسکلتی، سلول های بنیادی مزانشیمی می باشند.
    کلیدواژگان: سلول های بنیادی مزانشیمی، مغز استخوان، آنتی ژن CD34
  • سکینه نورکجوری، هایده علاءالدوله ای، فرحناز صدیقیان صفحه 153
    سابقه و هدف تضمین سلامتی خون از اهداف اساسی سازمان های انتقال خون در دنیاست. در همین راستا، در سازمان انتقال خون ایران از سیستم های غربالگری اضافی مانند خود حذفی محرمانه (Confidential Self Exclusion) و حذف (Failed) در کنار آزمایش های تشخیص عفونت های قابل سرایت کمک گرفته شده است. هدف از این تحقیق بررسی کارآیی این دو سیستم در بهبود و ارتقای ایمنی خون های اهدایی می باشد.
    مواد وروش ها این مطالعه مقطعی گذشته نگر، بر روی کلیه افرادی که در سال 1384 به پایگاه های انتقال خون ساری و بهشهر مراجعه نموده بودند، انجام شد. اطلاعات مربوط به مشخصات فردی و نتایج آزمایش های سرولوژیکی افراد از رایانه مرکزی سازمان مرکزی انتقال خون ساری جمع آوری و در سه گروه اهداکنندگان سالم، خود حذفی محرمانه و حذف مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار 12 SPSS و آزمون مجذور کای (Chi-square) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
    یافته ها در طی 12 ماه، از مجموع 17036 نفر اهداکننده خون، 16694 نفر(98%) از گروه اهداکنندگان سالم، 225 نفر(5/1%) از گروه حذف و 87 نفر(5/0%) از گروه خود حذفی محرمانه بودند. درصد آلودگی با ویروس های مختلف(ایدز، هپاتیت B و هپاتیت C) در آن ها به ترتیب 04/3، 9/3 و 2/9 درصد بود. درصد آزمایش الیزا مثبت برای HBs-Ag، HCV-Ab و HIV-Ab به ترتیب در گروه کنترل 74/0، 9/1 و 29/0 درصد، در گروه حذف 4/0، 5/3 و 0 درصد و در گروه خود حذفی محرمانه 6/4، 6/4 و 0 درصد بود.
    نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان می دهد که درصد آلودگی در گروه خود حذفی محرمانه تقریبا 1/3 برابر گروه کنترل یعنی اهداکنندگان سالم بوده است و می تواند تاییدی بر مفید بودن روش خود حذفی محرمانه و احتمال حذف افراد آلوده در مرحله پنجره باشد. هم چنین به نظر می رسد در مورد سیستم حذف باید مطالعات بیشتری صورت گیرد.
    کلیدواژگان: اهداکننده، HIV، آنتی ژن هپاتیت B، آنتی بادی هپاتیت C
  • محمدعلی احسانی، الهام شاهقلی، کامبیز ستوده صفحه 159
    سابقه و هدف هدف از انتقال خون در بیماران تالاسمی، جلوگیری از ایجاد کم خونی و نگهداری سطح هموگلوبین در گردش در حد کافی به منظور پیش گیری از خون سازی اندوژن است. برای اغلب بیماران کافی است که سطح هموگلوبین قبل از تزریق خون 10 گرم در 100 میلی لیتر باشد.
    مورد 2 بیمار مبتلا به تالاسمی جهت تزریق خون به بخش تالاسمی مراجعه نمودند. مورد اول: یک پسر 19 ساله که همراه خواهر 27 ساله اش هر دو مبتلا به تالاسمی به بخش تالاسمی بیمارستان بهرامی مراجعه نمودند. خون درخواستی برای خواهر بیمار به دلیل تشابه اسمی دهنده با برادر به وی تزریق شد. پس از شروع تزریق، بیمار دچار عارضه شد ولی با انجام هیدراتاسیون با سرم رینگر، پس از 24 ساعت بهبود یافت. مورد دوم: پسر 5/2 ساله ای بود که به دلیل خطای پرسنل در ثبت گروه خونی در برگ درخواست خون و عدم انجام کراس مچ به وی نیز خون اشتباه تزریق شد که بیمار پس از انجام اقدامات درمانی و نگهدارنده بهبود یافت.
    نتیجه گیری شایع ترین عارضه تزریق خون، خطاهای انسانی است و عوارض عفونی احتمال بسیار پایین تری دارند. جهت از بین بردن این عارضه بررسی مجدد درخواست خون و برچسب کیسه خون باعث کاهش خطاها می گردد
    کلیدواژگان: ترانسفوزیون، تالاسمی، عوارض، خطای انسانی
  • فهرست سیمنارها و کنگره های مرتبط با طب انتقال خون
    صفحه 163
|
  • H. Javad Zadeh Shahshahani, M.T. Yavari Page 87
    Background and ObjectivesMost of blood donations are uneventful. However, adverse effects occur in a limited number of donors and have a negative impact on blood donor return rate and donor recruitment. The aim of this study was to evaluate the incidence rate of vasovagal reactions and arm injuries during and after blood donation at Yazd Blood Transfusion Centre.Materials and MethodsThis cross sectional study was performed on 1000 randomly selected blood donors from August 2005 to January 2006 at Yazd Blood Transfusion Centre. Blood donors were examined by physicians for vasovagal reactions during and one hour after blood donation. Donors with arm injuries were interviewed in person after 3 weeks. Data were analyzed statistically using Chi-square, ANOVA, Fischer exact test and T-test.ResultsThe rate of vasovagal reactions was 2%. There was no severe reaction such as convulsion. The most common arm findings were pain (8.2%), bruise (7%) and hematoma (1.4%). Sensory changes such as numbness and tingling (0.7 %) had the least frequency. All donors with arm injuries recovered fully within a week. Repeat and regular blood donors had fewer vasovagal reactions than first time donors (p <0.05). There was no significant correlation between arm injury and the frequency of blood donation. ConclusionsThe incidence of vasovagal reactions in our study was lower than others. It might pertain to correct selection of donors by physicians, the presence of trained, expert personnel for blood collection, and care for donors.
  • B. Keikhaei, F. Rahim, Kh. Zandian, M. Pedram Page 95
    Background and ObjectivesIron deficiency anemia (IDA) and ß thalassemia trait (TT) are the most common forms of microcytic anemia. Some discrimination indices calculated from red blood cell count and red blood cell indices are defined and used for rapid discrimination between TT and IDA. Youden's index is the most reliable method to measure the validity of a particular technique, because it takes into account both sensitivity and specificity. Materials and MethodsWe calculated 10 discrimination indices (Mentzer Index, England and Fraser Index, Srivastava Index, Green and King Index, Shine and Lal Index, red blood cell (RBC) count, red blood cell distribution width, red blood cell distribution width index (RDWI), Mean Density of Hemoglobin per Liter of blood (MDHL) and Mean Cell Hemoglobin Density (MCHD)) in 170 patients with IDA and in 153 patients with b TT (βTT). We divided the patients into two different age ranges of 1 to 10 and 10 to 57 years. ResultsWe determined the number of correctly identified patients by using each discrimination index. None of the indices showed sensitivity and specificity of 100% in the latter group; it was just Shine and Lal Index (S and L) that showed a sensitivity close to 90% and specificity of 100% in the former group. The accuracy order of these discrimination indicies from higher to lower for the former was Shine and lal > RBC Count > Srivastava > Mentzer > England and Fraser > Green and King > RDWI > RDW and in the latter RDWI > RBC count > Mentzer > England and Fraser > Srivastava > RDW > Shine and Lal > Green and King. Youden's index for Shine and lal and RBC Count, and for RDWI and RBC Count has the highest diagnostic value in the former and latter groups respectively. Mean Cell Hemoglobin Density (MCHD) and Mean Density of Hemoglobin per Liter (MDHL) did not show any diagnostic value.ConclusionsNone of the indices was completely sensitive and specific in differentiating between b TT and IDA. MCHD mean and median were very close to normal values for both IDA and b TT patients, but in case of MHDL we have found mean and median values being significantly higher than normal values in b TT and lower in IDA patients. In our study, Youden's index of RBC count and RDWI were the highest ones and they were the most reliable discrimination indices in differentiating b TT from IDA in the latter group while for patients in the former RBC and S & L were the most reliable discrimination indices.
  • M.R. Eslaminejad, L. Taghiyar, S. Kiani, A. Piryaee Page 105
    Background and ObjectivesMesenchymal stem cells are appropriate candidates to treat diseases including articular cartilage defects. There are plenty of researches being conducted to make the application of these cells possible. The purpose of this study was to cultivate murine mesenchymal stem cells (MSCs) in alginate gel and transplant them subcutaneously to immuno-suppressed rats to examine their chondrogenic potential in vivo.Materials and Methods 4-6 week old NMRI mice were sacrificed and their bone marrow cells were cultivated in 6-cell plates at the density of 500 cell/cm2. The pure fibroblastic cells appeared after two passages. 2×106 fibroblastic cells were mixed with 1 ml of alginate solution and converted into gel by being exposed to calcium chloride solution. MSCs-embedded alginate gel were then transplanted subcutaneously to 6 rats that had received an immunosuppressive drug (cyclosporine) for transplant rejection to be avoided. 5 weeks after transplantation, the alginate gels were removed and evaluated by histochemistry, RT-PCR for certain cartilage markers, and transmission electron microscopy.Results5 weeks after transplantation, the skin was incised and the alginate gel with its surrounding vascular connective tissue were removed. Tuloidine blue staining indicates that the cells within the gel assumed oval morphology and occupied lacuna-like cavities. RT-PCR analysis revealed that in these cells the mRNA of some cartilage markers such as collagen II (the marker of hyaline cartilage), collagen X (hypertrophied chondrocyte marker in osteogenesis), and aggreacan were largely produced. Ultra-thin sections analysis showed that the cells within the lacuna-like cavity of alginate gel contain a large amount of expanded rough endoplasmic reticulum and secret fibrillar extra cellular matrix. ConclusionsTransplanted murine MSCs cultivated in alginate gel can differentiate into hyaline cartilage with the sign of osteogenic initiation.
  • L. Kasraian, A. Torab Jahromi Page 115
    Background and ObjectivesVasovagal reaction occurs in a small but significant number of blood donors. Vasovagal reactions may decrease return donation and disrupt blood collection activities. The purpose of this study was to define the contributing role of sex, age, weight, and blood pressure in vasovagal reactions.Materials and MethodsThis case control study was performed on blood donors who referred to Shiraz Blood Transfusion Center in 2005. A questionnaire was filled out both for the blood donors who had developed vasovagal reactions (case group) and those who had not (control group) appearing prior and after the case group donors. Finally 1500 samples were randomly selected (500 cases & 1000 control). The questionnaire consisted of sociodemographic pattern of blood donors, and signs and symptoms of vasovagal reactions. Chi-square was used for data analysis.ResultsThe mean age and weight of the case group were 30.55 ± 9.33 and 71.23 ± 9.3 respectively. 72.6% of the case group were male and the average rate of blood donation attempts was 3.34 ± 2.19. The mean age and weight of the control group were 35.27 ± 4.72 and 78.61 ± 12.77 respectively. 90.3% of the control group were male and the average rate of blood donation attempts was 6.58 ± 7.08. The vasovagal reaction was higher in young, low weight, first time, female blood donors (p < 0.005). It was also higher in fatigued, hungry and stressful blood donors (p < 0.005). ConclusionsVasovagal reaction is a multi-factorial process. These reactions might be prevented in high risk donors. Considering these risk factors, it is possible to increase repeat donation and donor safety.
  • A.A. Pourfathollah, H. Najmabadi, S.H. Yahyavi, Y. Mortazavi, P. Vosough, S. Ansari Damavandi, Kh. Arjomandy Rafsanjani, Mt. Arzanian, M. Izadyar, S. Alavi, Gr. Bahoosh, E. Shahgholi, Aa. Hamidieh, M. Franoosh, G. Khosravipoor, F. Haghnejad, A. Yousefian Page 123
    Background and Objectives Diversity of IgH and Ig κ molecules is generated during B and T Lymphocyte differentiation through the rearrangement of variable, diversity, junction and constant gene segments. Additionally, random insertion and deletions of nucleotides between gene segments make unique sequences which are cell or clone specific. Similar IgH and Igκ genes rearranged in normal cells of lymphoid leukemia cases can be used as a marker of clonality and for evaluation of minimal residual disease (MRD). The purpose of this study is to evaluate the pattern of IgH chain and Igκ gene rearrangements using polymerase chain reaction (PCR) in B-precursor acute lymphoblastic leukemias (ALL) to follow the MRD at day 14, day 28 (end of remission induction), week 10, 3-6 months and 6-12 months after the initiation of treatment. Materials and Methods In our prospective study bone marrow aspirates of 183 children at the mean age of 63.6 months with diagnosis of acute leukemia were collected at admission before any chemotherapy. After reviewing cytomorphology and immunophenotyping, only 140 cases with diagnosis of B-precursor ALLs were selected for study. Mononuclear cells including leukemic blasts were isolated by density gradient. After DNA extraction, IgH and Igκ (Vκ I-IV / Kde) were amplified by consensus primers using PCR. PCR products were analyzed after heteroduplex analysis and polyacrylamide gel electrophoresis (silver stain). The DNA sequences were compared and aligned with the sequences homologous for IgH and IgK published by Gene Bank. The follow up specimens were collected at day 14, day 28 (end of remission induction), day 45-month 3, and 3-6 months and 6-12 months after initiation of treatment. After routine cytomorphologic analysis, similar PCR was done on follow up extracted DNAs in parallel with diagnosis DNA. MRD was considered to be approved positive if bands similar to those at the time of diagnosis were present. Statistical analysis using SPSS software (version 11.5) was performed. Results 90.5% of patients had clonal IgH gene rearrangements. Monoclonal, biclonal and oligoclonal patterns were observed in 57.8%, 34.9% and 5.5% of patients with IgH (CDR III) rearrangement, respectively. Clonal patterns of Igκ-Kde were detected in 59 (67%; n: 88) of BP-ALLs. According to cytomorphology about 92% of patients were in complete remission. MRD positivity decreased from more than 90% to 20% using different gene rearrangements in defined time points. Four patients who relapsed during follow up were MRD positive using 1-3 rearrangements and all except one were in clinical remission. Conclusions Clonal rearrangement of IgH had a pattern similar to other populations. IgK was slightly more frequent than previously reported and the VKI (25%) was the most common type. These differences can be explained by different techniques, DNAs and clonality markers. According to the results, these clonal markers can be used in diagnosis and follow up of MRD.
  • B. Hajibeigi, Z. Attarchi, S. Bahaeloo Horeh, Sh. Assari, A. Abbasian Page 137
    Background and ObjectivesHospital blood transfusion committees supervise blood transfusion in hospitals. These committees could save time and cost by prevention of blood loss. This study was conducted to assess the performance of hospital blood transfusion committees in Tehran in 2005-2006. Materials and Methods In this retrospective study, 46 reports from 13 hospitals (9 community and 4 private) being sent to Tehran Blood Transfusion Center in 2005-2006 were assessed. All reports were assessed from the perspective of duties entrusted by Iranian Ministry of Health. These duties were classified as (1) report of blood transfusion complications, (2) statistical report of blood transfusions, (3) statistical report of blood orders from different wards of hospitals, (4) report of blood transfusion indications, (5) report of educational programs, and (6) assessment of personnel problems and equipment of blood banks. ResultsReport of blood transfusion complications (77%) and report of blood transfusion indications (23%) were the most and the least reported duties, respectively. The most and the least relative frequencies for all hospitals, community, and private hospitals were 23%-77%, 33%-78% and 0%-75%, respectively. Committee reports in community hospitals were better than private ones, though the difference was not statistically significant (p>0.05). Cross match to transfusion ratio was considerable only in one hospital (3.05). ConclusionsThis study showed that reports of hospital blood transfusion committees in Tehran in 2005-2006 are in a relatively poor condition. This condition in private hospitals was worse than community ones. More focus on reports of blood transfusion indications seems to be necessary. Since cross match to transfusion ratio is an important performance indicator for hospitals, it should receive a higher level of attention of hospital committees.
  • S. Nour Kojory, H. Alaoddowleie, F. Seddighian Page 153
    Background and ObjectivesBlood safety is one of the basic goals of blood centers in the world. Additional screening systems such as self-exclusion and failed are used with routine diagnostic tests to detect transfusion transmitted infections. This study aimed to investigate efficacy of these systems on improvement of blood safety in Sari and Behshahr Blood Centers. Materials and MethodsA retrospective cross-sectional study was carried out using serological data and personal information of donors. The information was obtained from data bank of Sari and Behshahr Blood Centers in 1384. Data analysis was performed using Chi-square test. ResultsThe blood donations of 255 (1.5%) and 87 (0.5%) donors out of 17036 were excluded by failed and confidential self-exclusion methods, respectively. HBV, HCV and HIV infection percentages among control group, failed, and self-exclusion were 3.04%, 3.9% and 9.2% respectively. The positive ELISA percentages of HBs-Ag, HCV-Ab and HIV-Ab in control group were 0.74%, 1.9% and 0.29% respectively. HBs-Ag and HCV-Ab in failed group rates were 0.4%, 3.5% respectively while HIV-Ab rate was 0. Both HBs-Ag and HCV-Ab were 4.6% in CSE group while HIV-Ab rate was 0. ConclusionsThe results indicated that the confidential self-exclusion is an appropriate method to improve blood safety. It has also revealed that it could be possible to exclude infected donors during incubation period.
  • M.A. Ehsani, E. Shahgholi, K. Sotoudeh Page 159
    Background and ObjectivesWhile public focus is on the risks of transfusion transmitted infections, transfusion errors contribute significantly to adverse reactions. Case In this study we describe two cases of mistransfusion; two thalassemic siblings were admitted for monthly transfusion: a 19 year old boy and his sister. The donor whose blood donation was cross matched for the sister had a name similar to the brother; so it was wrongly administered to him that led to the hemolytic reaction. Another 2.5 year old boy with O+ blood group received A+ blood because of the staff error in recording the patient blood group and neglecting the crossmatch. Conclusions The most prevalant complications of blood transfusion are due to human error. In order to decrease errors, it is recommended to double check the blood order form and the information on the blood bag.